Existentiële directheid

Door: Noks Nauta

‘Ze leeft een existentiële directheid’, dat lees ik in een boek over Dorothee Sölle. Ze was een Duitse theologe, leefde van 1929-2003. De fascinerende zin, waar ik deze column mee begon, staat al vroeg in het boek en komt meteen bij me binnen. Ik voel hoe deze vrouw overkwam als ze in publiek sprak.

Een zeer bekende uitspraak van Sölle die me altijd is bijgebleven: “God stierf in Auschwitz.” Ze kon er niet mee leven dat God de gruwelen van de Tweede Wereldoorlog zou hebben laten gebeuren. Haar theologie is direct verbonden met het dagelijks leven. Haar visie was niet onomstreden. Enerzijds werd ze gevierd als dé politieke theologe. Anderzijds was er kritiek en werd haar verweten dat ze de kerk kapot maakte. En atheïsten vonden haar weer te kerkelijk.

Ik kocht het boek vanwege een recensie in Trouw, met als titel: ‘Eerlijk inkijkje in het leven van een razend intelligente vrouw’. Sölle paste volgens de schrijver van dit boek (hij heeft haar persoonlijk gekend) in geen van de vakjes die hij kent. Dat komt me bekend voor. ‘Existentiële directheid leven’, herken je het bij jezelf of bij iemand die je kent? 

Wöhle, A. (2021). Van de boom leren. Utrecht: KokBoekencentrum.