Margot van den Akker schreef een verslag van het eerste HB-Café voor senioren, dat plaatsvond op 5 maart 2020 in Voorschoten
Eerste HB-café senioren te Voorschoten is een feit!
Donderdag 5 maart was het dan zover, het eerste HB café senioren vond plaats.
In de bibliotheek van Voorschoten heette coördinator Sabine Bomhof iedereen welkom en werden sprekers Noks Nauta en Gemma Geertshuis voorgesteld, alsmede de medewerkers van het team dat deze bijeenkomst mogelijk heeft gemaakt.
Dat er behoefte is aan een bijeenkomst zoals deze blijkt wel aan de opkomt van 17 geïnteresseerden, wat voor een eerste keer fantastisch is.
Noks Nauta vertelde dat het tot voorkort bij HB altijd over kinderen ging en dat er weinig of niets bekend was over hoogbegaafdheid bij volwassenen, laat staan bij senioren. Die groep moest er natuurlijk wel zijn. Senioren zijn immers ook kind geweest. Alleen in hun kindertijd was er waarschijnlijk geen of weinig aandacht voor hun hoogbegaafdheid. Maar hoe herken je HB senioren als niet iedereen zich kan ontwikkelen als een Einstein, Nelson Mandela of Annemarie Roeper?
Vele HB’ers laten hun talenten niet zien. Ze komen niet goed uit de verf en ondervinden vaak problemen door hun hoogbegaafdheid. Dit is een van de redenen waarom 10 jaar geleden het IHBV is opgericht. Noks vertelt het een en ander over wat het IHBV in de afgelopen 10 jaar al heeft bereikt. Het is een Kenniscentrum geworden waar iedereen (persoonlijk, bedrijfsleven, zorg etc) terecht kan voor informatie. Er wordt veel onderzoek gedaan, vaak in samenwerking met Universiteiten.
Naar wij nu weten heeft het niet (h)erkennen van HB bij veel senioren voor problemen gezorgd in scholing, werk en relaties. Soms is hierdoor is er eenzaamheid ontstaan, hebben mensen psychische problemen gekregen en ervaren ze vaak onbegrip van zorgverleners.
Inmiddels is gebleken dat mensen zichzelf beter begrijpen wanneer ze weten dat ze HB zijn, daardoor minder eenzaam zijn, meer zingeving ervaren in hun leven en meer passende activiteiten weten te vinden.
Dat de term ‘hoogbegaafd’ voor sommigen nog steeds een beladen woord is dat ze niet graag gebruiken blijkt wel uit de opmerking van een van de aanwezigen: “Ik vond het lastig om tegen anderen te zeggen dat ik naar deze bijeenkomst ging, maar ik herken me in alles wat er gezegd is”. Er kwam een levendige discussie op gang over manieren dit woord te omzeilen en toch duidelijk te maken dat je bijv. op een andere manier denkt, een bredere interesse hebt, enz.
Een zorgprofessional kreeg het volgende antwoord toen zij ergens vroeg wat de zorg deze groep mensen kon bieden: “De bovengemiddelden bieden wij niets!”. Dus de vraag is: “Wat willen slimme senioren? “. en “Wat kunnen wij hen bieden vanuit het IHBV?”
In de pauze was ruimte voor onderling contact en gesprekken. Ook nu verbaasde ik mij weer hoe makkelijk HB’ers met elkaar in gesprek gaan. Het loopt altijd vanzelf en ze lijken niet meer te stoppen. Allerlei onderwerpen komen vanzelf op tafel, vaak van de hak op de tak, maar dat schijnt geen enkel probleem te zijn. De eenzaamheid is vaak groot omdat men aansluiting mist. Velen zien zichzelf ook als autodidact, iets wat wel kenmerkend is voor een hoogbegaafde.
Na de pauze wordt stil gestaan bij enkele dilemma’s waar HB’ers voor komen te staan zoals: “in hoeverre moet ik mij aanpassen aan de ander?” Noks Nauta geeft aan dat er naar haar idee op zich niets mis is met je aanpassen. Het hangt ervan af hoe je dat aanpassen voelt, wat het met je doet. Betekent het dat je steeds jezelf wegcijfert, bijvoorbeeld? Een betere term zou zijn: afstemmen of aansluiten.
Een ander thema dat aan bod kwam was hoogbegaafdheid en dementie. Noks vertelde dat ook bij dementie hoogbegaafdheid mee blijft spelen. Het is belangrijk dat naasten en zorgverleners daar kennis van hebben en daarop inspelen. Uit de reacties uit de zaal bleek dat een aantal mensen hier in de directe omgeving al ervaring mee had en dat er dringend behoefte is aan informatie op dit gebied.
Conclusie:
Bijeenkomsten als deze zijn zeer gewenst (blijkt ook uit de evaluatieformulieren die na afloop zijn ingevuld), omdat zij tegemoet komen aan een behoefte om contact te hebben met gelijkgestemden, Men doet er toe, en het gaat ergens over. Zingeving is een van de belangrijke thema’s die steeds weer terugkomt. Veel aanwezigen hebben aangegeven behoefte te hebben aan meer bijeenkomsten, zodat specifieke thema’s uitgebreider aan bod kunnen komen.
Al met al een geslaagde pilot!
Margot van den Akker